The Bumblefoot Interview

Ο Bumblefoot, η Vandi και το κακό συναπάντημα...

Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να πάρω μια συνέντευξη από τον Bumblefoot (κατά κόσμον Ron Thal), αλλά ήθελα να γίνει σε κάποια στιγμή που θα έχει νόημα και για τον ίδιο και όχι απλά για να απαντήσει σε κάποιες άσχετες ερωτήσεις (όχι πως δεν του έκανα και τέτοιες...).

Ο Ron "Bumblefoot" Thal κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ του με τίτλο "Abnormal" την 1η Ιουλίου 2008. Ήταν λοιπόν μια καλή ευκαιρία για να γίνει η συνέντευξη...

Μια απολαυστική συνέντευξη με πολύ χιούμορ, που αποκαλύπτει (μεταξύ άλλων) και τις γνώσεις του "Bumblefoot" για την Ελληνική μουσική...

Μπορείτε να αγοράσετε το νέο άλμπουμ του Bumblefoot "Abnormal" από εδώ: Bald Freak Music

Χρήστος: Γεια σου Ron, κατ' αρχάς να σ' ευχαριστήσω που δέχθηκες να απαντήσεις στις ερωτήσεις μας.

Ron: Γεια σου Χρήστο! Γεια σε όλους στο gunsnroses.gr !!

Χ: Καθώς άκουγα το προηγούμενο σου άλμπουμ, "Normal", μου ήρθε στο μυαλό ένα ολόκληρο
σενάριο ταινίας βασισμένο στα τραγούδια του δίσκου. Ήταν ένα concept album ή απλά τυχαία
τραγούδια που επέλεξες μετά την ηχογράφηση?

R: Ναι, το "Normal" ήταν ένα concept album, ήταν αυτοβιογραφικό. Γνώριζα τι ήθελα να πω στην αρχή,
στη μέση και στο τέλος. Ήταν κάτι παραπάνω από πρόκληση να "παντρέψω" μουσική και στίχους και να
βρω ένα τρόπο να παρουσιάσω την ιστορία. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τραγούδια που θα μπορούσαν
να σταθούν μόνα τους, αλλά υπήρχε ένα concept. Ένας μουσικός με τάσεις αυτοκτονίας του οποίου το ηθικό
είχε "σπάσει", ξεκίνησε τα χάπια, που έλυσαν το πρόβλημα, αλλά οι παρενέργειες ήταν ότι δεν μπορούσε να
δημιουργήσει μουσική άλλο πια. Στο τέλος πρέπει να αποφασίσει αν θέλει την ψυχική του ηρεμία αλλά να τα
κρατάει όλα μέσα του, ή αν θέλει έναν εσωτερικό πόλεμο και την μουσική να συνεχίζει να πηγάζει από μέσα του.
Στο τέλος επέλεξε το πόλεμο.

Και η μοίρα το έφερε ο πόλεμος (war) να τον οδηγήσει στον W.A.R. (W. Axl Rose). Και έτσι είμαστε εδώ τώρα...

Χ: Θα έλεγες ότι το "Abnormal" είναι το "sequel" του "Normal"? Γιατί οι στίχοι του ομωνύμου τραγουδιού
που έδωσες δωρεάν στους fans (και σ' ευχαριστούμε γι' αυτό) μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από το "Normal"...

Ευχαρίστηση μου, ελπίζω να άρεσε σε μερικούς ανθρώπους εκεί έξω. Είναι ένα ρομαντικό τραγούδι. Το "Abnormal"
είναι σίγουρα το sequel, αυτό που το ολοκληρώνει, η αναποδογυρισμένη εικόνα στο καθρέπτη του "Normal". Είναι
η ζωή χωρίς τα χάπια, και τα πράγματα είναι πιο πολύ στα άκρα απ' ότι στις μέρες του Normal. Πολλά απ' τα τραγούδια
γράφτηκαν τον Οκτώβριο, βγήκαν αυθόρμητα. Υπάρχει ένα τραγούδι που λέγεται "Simple Days" που το είχα γράψει
όσο ήμουν σε περιοδεία με τους GN'R. Μπήκα στο πειρασμό να το δώσω στους GN'R, νομίζω ότι το τραγούδι θα ταίριαζε
πολύ στη φωνή του Axl.

Χ: Θυμάμαι πως όταν μιλούσαμε στην Αθήνα το 2006, είχες αναφέρει ότι έχεις μελετήσει Ελληνική μουσική.
Μπορείς να μιλήσεις λίγο γι' αυτό? Κάποιο συγκεκριμένο είδος? Προφανώς όχι οι pop μαλακίες που άκουσες
όσο ήσουν στην Ελλάδα (μετά την συναυλία των GN'R στην Ελλάδα το 2006, η μουσική που παίζονταν στο
aftershow party ήταν τύπου Βανδή κτλ)...

R: Ναι, Ελληνικά pop τραγούδια, γι' αυτά μιλούσα! (γέλια)
Μελετούσα αρχαία Πυθαγόρεια μουσική θεωρία, τους παλιούς συνθέτες όπως ο Μάντζαρος (μελοποίησε τον Εθνικό Ύμνο)
αλλά και πιο πρόσφατους όπως ο Θεοδωράκης. Επίσης έχω ηχογραφήσει και έχω παίξει ζωντανά με τον Τούρκο
συνθέτη Fahir Atakoglu. Μου αρέσει η "ζωντάνια" της μουσικής της Βαλτικής και της Μεσογείου - το τραγούδι "Real"
από το "Normal" είναι εμπνευσμένο από αυτά τα είδη.

Χ: Σου αρέσει κάποιο συγκεκριμένο Ελληνικό μουσικό όργανο?

R: Έχω παίξει μπουζούκι! Hey, ίσως την επόμενη φορά που θα παίξουν οι GN'R στην Ελλάδα να κάνω ένα solo σε
μπουζούκι αντί για κιθάρα! (γέλια)

Χ: Στο εξώφυλλο του "Normal" είδαμε την λέξη Normal μεταφρασμένη στα Ελληνικά. Πως προέκυψε αυτό?

R: Είχα προβλέψει ότι κάποια χρόνια μετά θα σε συναντούσα και θα έκανες αυτή την ερώτηση. Το έγραψα σωστά?

Χ: Έχεις σχέδια για μια προσωπική περιοδεία στην Ευρώπη?

R: Φίλε, θα μου άρεσε πολύ! Μόλις κυκλοφορήσει ο δίσκος, θα δούμε αν θέλει να με δει κανείς εκεί έξω.
Αν υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να με δουν, μάλλον θα παίξω σε μικρά clubs, το οποίο μου αρέσει πολύ!
Μου αρέσει η προσωπική επαφή και όλα είναι τόσο αληθινά, καταλαβαίνεις?

Χ: Τι συνέβη με τη κιθάρα σου στην Ευρωπαϊκή περιοδεία των GN'R το 2006?

R: (Γέλια) Καθώς έπαιζα χτύπησα το μπράτσο της κιθάρας και ξαφνικά μικρά κομμάτια κίτρινου και μαύρου
ξύλου χτύπησαν τα πόδια μου. Αυτή η κιθάρα έχει επιβιώσει τα τελευταία 8 χρόνια πολλές περιοδείες, ήταν
θέμα χρόνου να πάθει κάποια ζημιά. Είχε έρθει η ώρα να "ξεκουραστεί". Όση ώρα έπαιζα τα solo μου, κάποιος
"συγκεκριμένος" τραγουδιστής μου "τα 'σπαζε", λέγοντας μου διάφορα πράγματα από τα προσωπικά μας μόνιτορ μέσα στα αυτιά
όπως "Πάρε μια αληθινή κιθάρα, αυτό το πράγμα είναι παιχνίδι..." (Δυνατά γέλια) Φίλε, μερικές φορές μου γαμούσε τη ψυχολογία (γέλια) !

Χ: Ποια είναι η άποψη σου για την μουσική βιομηχανία σήμερα?

R: Είναι καλύτερη απ' ότι ήταν. Η μουσική βιομηχανία σήμερα έχει να κάνει περισσότερο με τις απ' ευθείας
προσωπικές σχέσεις μεταξύ των συγκροτημάτων και των fans. Έτσι θα έπρεπε να είναι.

Χ: Υπάρχουν κάποιοι νέοι κιθαρίστες που σου αρέσουν?

R: Όχι, μόνο παλιοί. Πρέπει να αναφέρω τους δυο καλούς μου φίλους, Mattias Eklundh και Guthrie Govan.
Είναι εκπληκτικοί.

Χ: Γνωρίζω την απάντηση στην επόμενη ερώτηση αλλά αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να σε παρουσιάσω
στο Ελληνικό κοινό. Θα ήθελα να μου πεις πως βγήκε το όνομα Bumblefoot!

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, η κοπελιά μου ήταν στην κτηνιατρική σχολή και την βοηθούσα να διαβάσει για ένα τεστ.
Μια από τις αρρώστιες ονομάζονταν Bumblefoot. Έγραψα ένα τραγούδι με τίτλο Bumblefoot, εκείνη πήγε καλά στο τεστ,
το τραγούδι έγινε το θέμα του πρώτου άλμπουμ μου, εκείνη έγινε κτηνίατρος, το Bumblefoot έγινε το όνομα του
συγκροτήματος μου και τελικά το δικό μου. Μετά με παντρεύτηκε. Αλλά μπορείτε να με λέτε "Ron".

Χ: Έχεις φερθεί τέλεια στους fans των GN'R. Σε θυμάμαι να μοιράζεις μπουκάλια με νερό στις πρώτες
σειρές των fans στην Αθήνα το 2006, πολύ πριν βγουν οι GN'R να παίξουν. Άλλο παράδειγμα οι ΑΠΕΙΡΕΣ
φωτογραφίες με fans που κυκλοφορούν στο internet. Πως σου έχουν φερθεί εσένα οι fans?
Έχεις κάποια συγκεκριμένη ανάμνηση?

Οι fans των GN'R ήταν υπέροχοι. Τόσες αναμνήσεις, κάποιες τρελές καταστάσεις, αλλά αυτό που αρέσει περισσότερο
είναι να γνωρίζω ανθρώπους. Μια φορά μετά από μια συναυλία στην Αγγλία, πήγα στο σπίτι κάποιων ανθρώπων και απλά
αράξαμε και ήπιαμε τσάι. Ήταν τόσο ωραίο να είσαι κανονικός, έτσι για αλλαγή... (στίχος από το τραγούδι Normal)

Χ: Και η τελευταία μου ερώτηση, Don't Cry στην Ιαπωνία το 2007. Απλά Μαγεία. Πως έγινε?
R: Απλά συνέβη! Δεν ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί. Και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που αγαπάμε!

Χ: Σ' ευχαριστώ για όλα!
R: Εγώ σ' ευχαριστώ φίλε μου! Και όλους στο forum! Να προσέχετε!