2 μέρες με τους Adler's Appetite
|
|
2 μέρες με τους Adler's Appetite |
Όλα άρχισαν στις 2 Απριλίου (αν δεν κάνω λάθος), στην συναυλία των Northwind στον Μύλο, όταν ένας φίλος (και ραδιοφωνικός παραγωγός του 1055 Rock) μου είπε "γιατί δεν τους φέρνεις στην Ελλάδα". "Γιατί όχι;" σκέφτηκα και εγώ...
Ήρθα σε επαφή με το μάνατζμεντ των Adler's Appetite και αφού τελειώσαμε τα διαδικαστικά, αποφασίστηκε η ημερομηνία. Στην πορεία άλλαξε και χάρη στην Kazan DB καταφέραμε να κλείσουμε το live στην Θεσσαλονίκη. Πρέπει να πώ ότι βοήθησε πάρα πολύ ο Αλέξανδρος Ριχάρδος (χίλια ευχαριστώ Αλέξανδρε!!!) να κλείσουμε συναυλία και στην Αθήνα αλλά κάτι το καλοκάιρι, κάτι τα πολλά live που είχαν ήδη κλείσει ήδη για εκείνο το δίημερο (που να ξέραμε τότε ότι το Athens Open Air θα κατέληγε σε fiasco open air?) έκαναν τα πράγματα πολύ δύσκολα. Δεν πτοηθήκαμε όμως και περιμέναμε υπομονετικά να φτάσει ο καιρός για την συναυλία...
1η ημέρα
Έτσι, στις 5 Ιουλίου πήγα στο αεροδρόμιο να παραλάβω το συγκρότημα. Είναι περιέργο το συναίσθημα του να σε φωνάζει με το μικρό σου όνομα ο άνθρωπος που για 17 ολόκληρα χρόνια είχες (σχεδόν) για Θεό... Κι όμως ο Steven περνώντας τις γυάλινες πύλες του αεροδρομίου με ρώτησε αν είμαι ο Christos και αφού του απάντησα με ένα "Yeah" με αγκάλιασε λές και γνωριζόμασταν για πολλά χρόνια. Αφού έφτασαν όλα τα μέλη του συγκροτήματος, πήγαμε στο λεωφορείο με προορισμό το ξενοδοχείο. Ο Brent (Muscat) έδειχνε ενοχλημένος από την ζέστη (που να ήξερε τι τον περίμενε για τις επόμενες 48 ώρες...) αλλά οι υπόλοιποι έδειχναν απλώς λίγο κουρασμένοι.
Ο Steven, αφού με συνεχάρη για την νίκη της Εθνικής μας ομάδας στο Euro 2004 (είδαν τον αγώνα στην Γερμανία και πανηγύρισαν δεόντως μου είπε), μου ζήτησε μια μπλούζα της Εθνικής Ελλάδος. Σ' αυτό το σημείο θα πρέπει να ευχαριστήσω τον καλό μου φίλο Στάθη Χριστοφορίδη (Kiss FM) ο οποίος μαζί με τους πολύτιμούς του δίσκους που έφερνε απο την Αθήνα, προνόησε να φέρει και μια μπλούζα της Εθνικής Ελλάδος για να την κάνει δώρο στον Steven.
Αφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο, αποφασίσαμε να πάνε λίγο στα δωμάτια τους για να ξεκουραστούνε και μετά να πάμε για φαγητό. Το πρόγραμμα έλεγε να πάμε για συνέντευξη στον 1055 Rock, μετά για φαγητό και μετά στην συνάντηση του Fan Club με το συγκρότημα. Μεταθέσαμε την συνέντευξη για την επόμενη ημέρα καθώς ο Steven είδε στην τηλεόραση την γιορτή που ετοίμασε η Πολιτεία για τους διεθνείς μας και σκέφτηκε πως κανείς δεν θα άκουγε την συνέντευξη αφού όλοι θα έβλεπαν τηλεόραση. Όσο οι άλλοι ξεκουράζονταν, εγώ πήγα στο δωμάτιο του Steven (με κάλεσε ο ίδιος) για μια μικρή συνέντευξη που θα δείτε στο site τις επόμενες μέρες. Στο δωμάτιο ο Steven έβλεπε Simpsons σε ένα φορητό DVD Player Polaroid που μου είπε ότι αγόρασε για 150 δολλάρια!!!
Αφού τελείωσε η συνέντευξη, κατέβηκα στο σαλόνι του ξενοδοχείου όπου κάθονταν ο Brent μαζί με τον Armando (τεχνικός) και συζητούσαν. Με κάλεσαν να κάτσω μαζί τους και ξεκινήσαμε μια ωραία συζήτηση για το μέλλον του συγκροτήματος, το όνομα του καθώς και για την παρουσία τους στο Διαδίκτυο. Ο Brent είναι πολύ ανοιχτόμυαλος άνθρωπος και μάλιστα συμφωνούσαμε σε πολλά θέματα, σχετικά με το όνομα του συγκροτήματος και το site τους στο internet (που πλέον δεν υπάρχει).
Σιγά σιγά κατέβηκαν και οι υπόλοιποι (ο Michael κούρευε τον Robbie και ο Jizzy απλά ξεκουράζονταν) και φύγαμε για τον Μύλο όπου φάγαμε το βραδυνό μας. Φυσικά, όλοι δοκίμασαν Ελληνική κουζίνα και ήπιαν μπύρα ή κρασί. Μίλησα αρκετά με τον Michael, ο οποίος σχεδιάζει ρούχα, και του είπα ότι αυτό είναι το επάγγελμά μου. Μου ζήτησε να έρθει στο μαγαζί μου το επόμενο πρώι και φυσικά του είπα πως θα πάμε μόλις ξυπνήσουν.
Αφού τελειώσαμε το βραδυνό, πήγαμε στο μαγαζί όπου μας περίμεναν όλα τα μέλη του Fan Club για να γνωρίσουν τον Steven και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Επικράτησε ένας πανικός καθώς ο Steven αποφάσισε να κεράσει μπύρες ολόκληρο το μαγαζί και να τους τις δώσει ο ίδιος.
Αφού ηρέμησαν λίγο τα πνεύματα βγήκαν όλα τα παιδιά ένας-ένας φωτογραφία με τον Steven και την υπόλοιπη παρέα και πήραν τα αυτόγραφα τους.
Στο τέλος της συνάντησης όλο το συγκρότημα ήταν κουρασμένο και αποφάσισαν να πάνε να κοιμηθούν. Συμφωνήσαμε να πάρω τηλέφωνο την επόμενη μέρα τον Robbie κατά τις 1 το μεσημέρι και αυτός να τους ξυπνήσει όλους.
2η ημέρα
Έτσι και έγινε. Αφού ξύπνησαν όλοι, πήγα απο το ξενοδοχείο όπου έπαιρναν το πρωινό τους στην 13:30!!! Καθήσαμε και συζητήσαμε για καμμία ώρα για διάφορα θέματα (από ταινίες μέχρι τον πόλεμο του Ιράκ και πολλά άλλα). Πρέπει να ομολογήσω ότι μου έκανε τρομερή εντύπωση ο Robbie Crane. Ο άνθρωπος έχει διαβάσει ΠΟΛΛΑ βιβλία. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Μην νομίζετε όμως ότι είναι κανένα φλωράκι... Κάποτε δεν έχανε καυγά για καυγά και μάλιστα είχε πλακώσει και τον Vince Neil. Αλλά από τότε που παντρεύτηκε αυτά τελείωσαν. Παρ' όλα αυτά είναι η ψυχή της παρέας. Μιμείται συνέχει τον Steven, τον Brent (και τον Cartman από το South Park) και κάνει πλάκα σε όλους. Αφού χαζολογήσαμε για αρκετή ώρα αποφασίσαμε να πάμε με τον Michael στο μαγαζί μου για να δεί τα ρούχα. Όταν άκουσαν οι υπόλοιποι για ρούχα έκαναν σαν τρελλοί. Το αποτέλεσμα ήταν να πάμε όλοι στο μαγαζί και να ψωνίσουν αρκετά ρούχα. Ο μοναδικός που δεν ήρθε ήταν ο Jizzy ο οποίος δεν γνωρίζαμε που ήταν!!!
Ακολούθησε η συνέντευξη στον 1055 Rock, στην μεσημεριανή εκπομπή του Κώστα Ταλέα, και μετά πήγαμε για φαγητό. Αφού τελειώσαμε το φαγητό, ο Brent με ρώτησε τι είδους καφέ πίνουμε στην Ελλάδα. Του είπα για τον ελληνικό και τον φραπέ, αλλά αφού η μέρα δεν "έλεγε" για ελληνικό (λόγω ζέστης), αποφάσισε να πιεί φραπέ. Μας ακολούθησε και ο Jizzy που όμως ήπιε γαλλικό καφέ. Ο Brent πρόσεξε τους δίσκους που είχα για να υπογράψει ο Steven και ξεκινήσαμε να μιλάμε για τις συλλογές μας. Δεν υπάρχει λόγος να κάνω σύγκριση καθώς ο άνθρωπος είναι συλλέκτης και "ζούσε" στο Hollywood την εποχή που μεσουρανούσαν οι Guns και η Sunset Strip (και ήταν και μέλος ενός από τα μεγαλύτερα glam-poser συγκροτήματα, τους Faster Pussycat)...
Μετά και τον καφέ ήρθε η ώρα του soundcheck... Η διάθεση των παιδιών να μας ροκάρουν μέχρι τελικής πτώσεως φάνηκε από το πόσο δυνατά έπαιζαν στο soundcheck.
Για την συναυλία δεν νομίζω ότι είμαι ο κατάλληλος να την σχολιάσω καθώς δεν θα είμαι αντικειμενικός. Θα πώ απλά λίγα πράγματα για να θυμόμαστε... Κατ' αρχάς ο Steven είχε την Ελληνική σημαία πάνω στα ντράμς του καθ' όλη την διάρκεια της συναυλίας και στο encore βγήκε με την μπλούζα της Εθνικής Ελλάδος.
Ο Brent βγήκε στην σκηνή με το μπλουζάκι του Fan Club (thanks Brent) και έπαιξε φανταστικά,
o Jizzy ξελαρυγγιάστηκε για να μας ικανοποιήσει και το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό (αν και αρκετοί έκαναν την μοιραία σύγκριση με τον Axl) και τρείς μέρες μετά, στην συναυλία τους στην Ολλανδία, βγήκε και αυτός στην σκηνή με το t-shirt του Fan Club μας,
o Michael έπαιξε πολύ ωραία τα solo αν και είναι στο συγκρότημα για πολύ λίγο καιρό
και ο Robbie ήταν γεμάτος ενέργεια και ήταν αυτός που έδωσε το "σήμα" να περιμένουν όλοι για αυτόγραφα και μπύρες μετά το τέλος της συναυλίας...
Ήταν σίγουρα μια συναυλία που κανένας, απ' όσους βρέθηκαν στον Μύλο στις 6 Ιουλίου 2004, δεν θα ξεχάσει. Περισσότερες φωτογραφίες θα δείτε σύντομα στην νέα photo gallery που ετοιμάζεται πυρετωδώς για το site ... Κλείνω λέγοντας ότι οι πιθανότητες να τους ξαναφέρουμε είναι πολύ μεγάλες και σας υποσχόμαστε να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να παίξουν και σε άλλες πόλεις...
Setlist:
jungle
easy
nightrain
move to city
out to get me
mama kin
sweet child
hollywood
civil war
heavens door
my michelle
brownstone
rocket queen
-------------------
sin city
paradise city
Κείμενο: Χρήστος Στυπαγγίδης
